Old Rag Mountain Hike
Met Amy en Steve gingen we vervolgens snel naar Williamsburg om aan te sluiten bij een group crossfitters (crossfit is een soort fitness training) en volleyball speelsters die Amy kende, in totaal waren we met een persoontje of 20. Van Williamsburg was het nog bijna 2.5 uur rijden naar de Old Rag Mountain. Maar het was zeker de moeite waard, het was echt een enorm leuke hike.
Com a Amy e o Steve seguimos para Williamsburg para nos juntarmos a um grupo de crossfitters (crossfit é um tipo de fitness) e jogadoras de voleibol que a Amy conhece. No total éramos uns 20. De Williamsburg foram ainda 2 horas e meia de carro até ao sopé da Old Rag Mountain. Mas valeu a pena, porque foi uma hike muito fixe!
Na ongeveer anderhalf uur kwamen we bij het begin van de zogenaamde rock scramble, dat is niets meer dan een laag van grote rotsen, waarover het pad nog een uur verder ging, en als je het pad wilde volgen moest je dus klimmen, springen, en zelfs tussen de rotsen door kruipen. Niets waarvoor speciale apparatuur nodig is anders dan een helpende hand hier en daar, en iemand die je rugzak aangeeft is erg handig. De enige situatie die in eerste instantie wat afschrok was een tunnel van rotsen waardoor je naar beneden moest klimmen, met je rugzak voor je uit of achter je aan, maar zelfs dat was niet moeilijk, en uiteindelijk niets engs aan!
Het beklimmen van de rotsen was wel zwaar, maar ook erg leuk! Maar wat nog zwaarder was, was de crossfitters van rots naar rots te zien springen alsof ze geiten waren, terwijl de rest van ons liep te kreunen om van de ene krappe plek naar de andere schuine rots te komen!
Toen het lunchtijd was, rond 12 uur ‘s middags, zijn we gestopt op een rots op een berghelling met uitzicht over de vallei beneden, om te eten. Prachtige plek, maar je moest oppassen om je appel niet te laten wegrollen, want die zag je nooit meer terug!
Na de lunch gingen we verder over de rock scramble, en rond 15 uur hadden we de top bereikt. Weer een hoop rotsen te beklimmen, om uiteindelijk te eindigen op een steen van een meter bij een meter die officieel de top is! En het was het waard! Een uitzicht van 360 graden, met de Blue Ridge Mountains (de bergketen waarvan de Old Rag Mountain onderdeel is) naar het Noordwesten, en de vallei naar het Zuidoosten.
Na de top begon de afdaling langs de zuidelijke helling van de berg. Het pad lag in de schaduw van de bomen en er was nog veel sneeuw en erger: ijs. Afdalen via een steil ijzig pad tussen de rotsen door is niet eenvoudig. Ik had Yaktraks meegenomen (een soort van sneeuwkettingen, maar dan voor je schoenen in plaats van voor de auto), maar Herman had er geen. Met veel geglij zijn we beneden gekomen. Het laatste stuk van het pad was een brandweg (een weg om bosbranden te controleren) en dat ging een stuk gemakkelijker. Gelukkig maar, want de benen deden het niet meer zo goed!
Na 15 kilometer door sneeuw, ijs, veel modder en nog veel meer stenen, stonden we rond 17 uur weer bij de auto. Op de terugreis zijn we nog gestopt voor welverdiende hamburgers en ijs, terwijl de spierpijn al een idee begon te geven van hoe het de volgende dag zou vergaan. De hele hike hebben we gelogd met een GPS tracker. Je kunt de log file hier downloaden om in google earth in 3D te bekijken.
De spieren doen nog steeds pijn … maar het geeft een goed gevoel!
Passado mais ou menos uma hora e meia chegamos ao começo do chamado rock scramble, que não é mais que um amontoado de rochas, por onde o trilho continua por mais uma hora, e por onde quem quer passar tem que trepar, saltar, e até rastejar por entre pedregulhos. Nada que necessite equipamento especializado, mas uma mãozinha aqui e ali, e alguém para passar a mochila dá bastante jeito. O sítio que pareceu mais assustador a princípio foi um túnelzinho por onde tívemos que descer, empurrando a mochila à frente ou puxando-a atrás, mas mesmo este não foi difícil e no fim de contas, nada assustador!
Trepar as rochas custou mas foi muito divertido! Mas o que mais custou foi ver os crossfitters a saltar de pedra em pedra como se fossem cabras e o resto de nós ali a gemer para passar de um sítio apertado para outro inclinado e vice-versa!
Chegando a hora de almoço, por volta do meio dia e meia, parámos para comer num rocha empoleirada na encosta da montanha, com vista para o vale por baixo. Sítio lindo, mas era preciso cuidado para não deixar rebolar a maçã, senão nunca mais a víamos!
Depois de almoço continuámos pelo rock scramble, e por volta das 3 horas chegámos ao topo. Outra vez um monte de pedras para trepar, para nos empoleirarmos numa pedra de um metro por um metro que é oficialmento o topo! E valeu a pena! Uma vista de 360 graus, com as Blue Ridge Mountains (cadeia montanhosa da qual a Old Rag Mountain faz parte) a Noroeste, e a Sudeste o vale.
Depois do summit (topo), começou a descida pela vertente sul da montanha. O trilho estava encoberto por árvores e havia ainda muita neve e pior: gelo. Descer um trilho gelado e íngreme por entre rochas não é fácil. Eu tinha levado uns Yaktraks (que são um género de correntes, mas em vez de ser para os pneus do carro, são para pôr à volta dos sapatos) mas o Herman não. Entre escorregadelas lá fomos descendo. A última parte do trilho foi uma fire road (uma “estrada” para controle de fogos florestais) e foi bastante fácil e ainda bem, porque as pernas já não davam para muito mais!
Depois de 15 kilómetros por entre neve, gelo, muita lama e ainda mais pedras, por volta das 5h estávamos de volta ao carro. A viagem de volta a casa deu direito a uma bem merecida paragem para hamburgers e gelado, e também caimbrãs que já iam dando a ideia de como ia ser o dia seguinte.
Gravámos a caminhada toda com o nosso GPS tracker. Podem fazer download do ficheiro aqui para depois verem em 3D, e com os tempos, no google earth.
Agora, os músculos ainda doem… mas sabe bem!
Het ziet er uit alsof het heel erg tof is daar. Geniet ervan komend jaar!
groetjes, kasper
Hey Kasper! Thanks! Ja, Virginia is zo gek nog niet, we hebben het super naar onze zin hier!
Olha eu aí a trepar as rochas… hihihihhi.. acho que ia atras da maçã ou vice-versa…. gostava de fazer essa caminhada mas num registo mais soft…. parece-me bem bonita..
Olha eu aí a trepar as rochas… hihihihhi.. acho que ia atras da maçã ou vice-versa…. gostava de fazer essa caminhada mas num registo mais soft…. parece-me bem bonita..
Ah pois! Mas esta caminha em versão soft não dá… ou trepas as rochas ou voltas para trás! Mas hão-de haver outras que sejam mais softs e também bonitas