Rio Poquoson / Poquoson Rivier
-
O barco na água / De boot ligt in het water -
A nossa nova casa ? / Ons nieuwe huis? -
O motor quinou... / De motor is kaduuk... -
Onde é que ata a corda mesmo? / Waar moet dat sleeptouw nou? -
De volta ao cais / Terug naar huis
e agora voltámos à nossa rotina! (Ficou prometido um post, da autoria da minha mãe, sobre a nossa ida ao Shenandoah… em breve!)
Mas voltando à nossa rotina… O nosso amigo Lon convidou-nos para na Sexta-feira ao fim da tarde irmos dar um passeio de barco pelos canais do rio Poquoson. Ele tem um barco a motor, onde cabem quatro. Fomos nós dois, ele, e a filha dele, a April. A casa dele fica à beira da água mas como não tem cais, tivémos que nos ir lançar à agua a um cais público a uns minutos da casa dele.
O fim da tarde estava cinzento mas agradável. Passeámos um pouco, a admirar as mansões e a paisagem. Por aquelas bandas toda a gente tem um barco e um cais privado para o estacionar! A certa altura, o motor do barco pára em pleno riacho! Toca de pegar num remo e devagarinho chegar até a um dos cais privados. Enquanto o Lon pensava no que fazer aparece um senhor muito simpático que se ofereceu para nos levar a casa. Ele disse, querem que vos leve a casa? Esperem aí que vos venho buscar. E desapareceu. Passados uns bons 10 minutos lá vem ele pelo rio acima, a fumar um cachimbo, num barco com dois motores gigantes! Atar a corda, e aí vamos nós de arrasto de volta ao cais!
Um fim de tarde inesperado mas giro!!
en nu zijn we terug in onze routine! (Mijn moeder heeft wel beloofd om nog een post over onze reis naar de Shenandoah te maken… binnenkort!)
Maar, terug naar onze routine… Onze vriend Lon had ons uitgenodigd om vrijdag aan het eind van de dag met zijn boot te gaan varen door de kreekjes van de Poquoson rivier. Hij heeft een motor boot waar vier personen in passen: wij allebei, Lon, en zijn dochter April. Zijn huis staat aan de rand van het water, maar omdat hij geen steiger heeft, moesten we de boot via een openbare steiger, een paar minuutjes rijden van zijn huis, te water laten.
De late namiddag was bewolkt, maar aangenaam. We hebben een beetje rondgevaren, de hele mooie huizen langs het water, en het landschap bewonderd. In deze buurt heeft iedereen een boot met prive-aanlegsteiger. Op een gegeven moment stopte de motor van de boot midden in het water! Toen moesten we dus met de peddel verder, langzaam naar zo’n prive-steiger. Terwijl Lon probeerde uit te vinden wat er mis was, bood een aardige meneer aan om ons te helpen. Hij vroeg: wil je dat ik jullie naar huis breng? Wacht even ik kom er zo aan, en toen verdween hij. Na een dikke tien minuten kwam hij de rivier op, met een boot met twee enorme motoren, terwijl ie rustig een pijpje rookte. Snel een lijn vastgemaakt, en zo werden we terugggesleept, met de ondergaande zon, naar de haven waar we vandaan kwamen!
Een onverwacht einde van een prachtige dag!
E porque será que sempre acontecem imprevistos para mais tarde recordar??!! o post do shenandoah vai a caminho… Ele ja tava feito né???